Akşama doğru güneş batarken
Ve arabalar yarın yokmuş gibi
Aceleyle geçerken
Tarlabaşı'ndan Pera'ya çıkan yokuşu
Yürür de nefes nefese kalırsan
Efrahim Usta'yı an sen de.
Çünkü öyle yapar
Yumuşak yüzlü okul çocuğu
Hikayelere muhtaçken
Gecenin en sessiz anında;
Ve yine Efrahim Usta anılır
Yalnızlık Kıraathanesi'nde
Biri çifte gidip
Okey atınca.
Anlamı yokmuş ya yaşamanın
Tatlıymış anılmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder