Sakal

I

işinden memnundu Efrahim Usta
her ne kadar dükkanına gelen her müşteri
adını İbrahim sansa da
aldrımazdı o artık bunlara, alışmıştı insanlığa
ve o kadar görüp geçirmişti ki
isminin yanlış söylenmesi
onun canını sıkacak en son şeydi
yalnız başınayken dert edecek
daha büyük şeyleri vardı bu yaşlı yahudinin
bir başına, karanlıkta
sakalını sıvazlarken

II

Efrahim Usta severdi ya sakalını sıvazlamayı
aklına nasırlı parmaklarının ucuna batınca gelen
o derin bir ah çektiren anıları sevmezdi
sevmezdi ya aklından çıkıp gitmezdi onlar da
aksi bir sakız gibi beyninin en kuytu köşelerine yapışır
adamı iyice huzursuz ederdi

yine böyle tek başına sessizliğe ve karanlığa gömülmüş
sakalının iyice beyaz olmuş telleri arasında
soğuktan kaskatı kesilmiş parmaklarını gezdirirken
beynine yapışan sakızdan bir anlığına uzaklaşıp düşündü
derince ve iyice düşündü
o kadar derindi ki bu düşünce
marangozhanenin o tozlu havasını
ciğerlerine çekmeyi bile unutmuştu
ve sonunda içinde kalan birazcık solukla
"ne önemi var ki Efrahim" dedi
"ne anlamı var böyle yaşamanın"
gözü dolabın kuytu bir köşesinde
karanlıkta unutulmuş soğuk baba yadigarı tabancaya gitti

III

durdu

şöyle bir kafasını salladı

yapabilir miydi?

kendisi gibi herkesin unuttuğu bir kuytuda bulunan

o zavallı altıpatlara bir yakınlık hissetti birden

metal soğukluğunu hissetti içinde

düşüncesi bile kötüydü

yıllar sonra o barutu böyle kullanmanın

kötüydü ya huzurlatıcıydı da

vah dedi kendi kendine

bitmişim ben

şundan sonra

yaşasama ne yazar

yaşamasam ne

ağırca doğruldu oturduğu sandalyeden

sigara kokan o eski yırtılmış kumaşı avucunda hissetti

derisinin ne farkı kalmıştı ki o kumaştan

dolaba doğru attığı her ağır adım

sanki zamanı gittikçe yavaşlatıyordu

ve yerdeki eski parkeler

gitgide kulağında çınlayan bir gıcırdama çıkarıyordu

yanağından bir göz yaşı aşağıya süzüldü

tenini ısıtarak

varmıştı artık döküntü dolaba

başını rafa doğru kaldırdı, öylece bakakaldı

yutkundu

tükürüğü boğazını yakarak aşağı ilerledi

bıkmıştı artık

sakalını sıvazladı uzun bir süre

sonra da yaşamak tatlı şey be dedi

yapamam ben böyle şeyi

hayat bu ya
ne olacağı belli olmaz demişler

üç gün sonra da

kanserden öldü zavallı Efrahim Usta
mezar taşına İbrahim yazıverdiler